Ze probeerde zichzelf te overtuigen dat het niks betekende, dat die duizeligheid wel zou overgaan. Maar dat gebeurde niet. Het werd erger. Angstig bewaarde Sadako dit geheim. Ze vertelde het zelfs niet aan haar beste vriendin Chizuko.
Op oudejaarsavond hoopte Sadako dat ze op een magische wijze de duizeligheid zou kunnen wegwensen. Hoe volmaakt zou het voor haar zijn als ze dit vreselijke geheim niet meer zou hebben!
Toen de tempelklokken om middernacht begonnen te luiden, lag ze lekker ingeduffeld tussen haar dekens. De klokken verjoegen alle boze geesten van het oudejaar zodat het nieuwe jaar goed zou kunnen starten. Bij elke klokslag maakte Sadako slaperig haar speciale wens.
De volgende morgen voegden de Sasaki's zich bij een grote groep mensen die de heiligdommen ging vereren. Mevrouw Sasaki straalde in haar mooiste zijden kimono met bloemenprint.
"Van zodra we geld genoeg hebben, koop ik een kimono voor je," beloofde zij aan Sadako. "Een meisje van jouw leeftijd zou er één moeten hebben."
Sadako dankte haar mama beleefd maar een kimono was het minste van haar zorgen. Ze wilde alleen maar in het team van de middelbare school aangenomen worden.
Midden tussen de menigte van gelukkige mensen vergat Sadako voor eventjes haar geheim. Ze liet de vreugdegolf van Nieuwjaar haar zorgen overspoelen. Op het einde van de dag hield ze met haar grote broer Masahiro een loopwedstrijd naar huis, ze won gemakkelijk. Boven de deur hingen de geluksbrengers van mevrouw Sasaki die hen tijdens het komende jaar zouden beschermen.
Hoe zou er ooit iets slechts kunnen gebeuren na zo'n goeie start van het nieuwe jaar?
