De gouden kraanvogel (1)

De volgende morgen ontwaakte Sadako langzaam. In plaats van de vertrouwde geluiden uit de keuken van haar mama, hoorde ze de nieuwe, verschillende geluiden van een ziekenhuis. Sadako zuchtte. Ze had gehoopt dat gisteren gewoon een slechte droom was. Maar de realiteit kwam des te harder terug toen verpleegster Yasunaga binnen kwam en haar een spuitje gaf.
"Spuitjes maken deel uit van het ziekenhuis," verklaarde de mollige verpleegster. "Je raakt het wel gewoon."
"Ik wil gewoon dat die ziekte weggaat," zei Sadako ongelukkig, "zodat ik terug naar huis kan."
Chizuko was die middag Sadako's eerste bezoeker. Ze glimlachte mysterieus terwijl ze iets achter haar rug verborgen hield. "Ogen dicht," zei ze. Terwijl Sadako haar ogen stijf dicht kneep, legde Chizuko een paar blaadjes papier en een schaar op bed. "Kijk maar," zei ze.
"Wat is dat?" vroeg Sadako terwijl ze naar het papier staarde.
Chizuko zei zelfgenoegzaam en fier, "Ik heb een manier gevonden om je te genezen."
"Kijk!" Ze sneed een groot vierkant uit het goudpapier. In geen tijd had ze uit het vierkant een mooie kraanvogel gevouwen.
Sadako keek verbaasd. "Hoe kan die papieren vogel mij nu genezen?"
"Ken je die oude legende van de kraanvogel niet meer?" vroeg Chizuko. "Hij is verondersteld om 1000 jaar te leven. Als iemand die ziek is er 1000 plooit, zullen de goden haar wens vervullen en haar genezen." Ze gaf de kraanvogel aan Sadako. "Hier is je eerste vogel."
Sadako kreeg tranen in haar ogen. Wat lief van Chizuko om haar een geluksbrenger te schenken! Vooral omdat haar vriendin er eigenlijk niet in geloofde. Sadako nam de gouden kraanvogel en deed haar wens. Ze kreeg een warm gevoel wanneer ze de vogel aanraakte. Dat moest een goed voorteken zijn.
"Dank je Chizuko chan," fluisterde ze. "Ik hou hem voor eeuwig bij me."